kısa kısa...

selam blogırlar blogdaşlar ;) bugünkü menümüz aradan geçen süre sonrası açığı kapatmak üzere ufak bir atıştırmalık menü :D

- ayın 17sinde yada 18i ( bu konuda işviçreli bilim adamları hala çalışıyo) 1. yılımız doldu. bunun üstüne herkesin merakla beklediği konuyu söylüyorum: 

evet çılgınlar gibi seviştik. çok bişey yapmadık hatta hiç bişey yapmadık desem yeridir. sevişmek dışında.  tüm günümüzü evde geçirdik. ne özel bi olay haline getirdik ne de abarttık. belki özel olması gerekiyodu ama ne halimiz ne de paramız vardı açıkçası.ha bi ara sevgilimi kekleyip hediye aldım sana dedim. o da ben alamadım ya özür dilerim dedi. sonrasında  da sana 50 lira vereyim ne istersen al dedi. tabi gözünün üstüne inen yumruğu gülerken karşılayamadı öküzüm. neyse çok detay da yok zaten :) 

-staj yaptığım yerde işler ciddileşmeye başladı. en son müfettiş furyasından sonra da ebeminkini tersten görmüş bi vaziyetteydim. müdür yardımcısı o kadar kendimizi heba etmemizin karşılığında ufak bi sözle bütün yorgunluğumu aldı. "eee arkadaşlar stajyerler baya iyi gibi duruyo naapsak bunları okul bitince buraya mı aldırtsak!?" dedi diğer uzmanlara. bi anda bok gibi gelen kpss puanım ve gelecek kaygım 2 dakkaya gitmiş oldu. ha olur mu derseniz ben de onu sordum. olabilitesi varmış ve daha önce de yapmışlar. biraz umutlanıyorum çünkü gidecek yerim yok beni alıcak bi kurum yokmuş gibime geliyo. sene sonunda görücez herşeyi. hikaye ankarada mı devam edicik yoksa başka uç bir noktada mı???

-insülin direncim çıktığını yazmışmıydım bilmiyorum şuan hatırlamıyorum ama olay şu ki o yüzden kullandığım hapın diyet ve sporla desteklenmesi lazımmış. insan o zaman kilo veriyomuş ve kilo vermeye başladıktan belli bi süre sonra da diyete gerek kalmıyomuş. bende 1 haftadır dikkat ediyorum. ekmeğimi 2 dilimden 1 dilime indirdim. akşam yemeklerini abartmıyorum hatta ekmek bile yemiyorum. sabahları da poğaça simit yerine evden ekmek arası peynir şkeline sandwich hazırlayıp çıkıyorum. şuan tartıldığıma göre kilo vermiş gözüküyorum. aklımda da dengesiz havaların düzelmesinden sonra çıkıp koşmak var. evde geçen gün şınav çekeyim dedim ama görüntü çiftleşen pandalar misali olunca tamam accık yavaş başla dedim. ilk defa bu kadar kararlıyım. sevgilim ise kilo verdim diye tripte her zamanki gibi.

-mezun olma durumlarını insanın gözüne gözüne sokan başka bi olay ise kepli foto çektirme olayı olduğunu geçen hafta anladım. gittik saç baş falan ciks bi durumdayız. neyse önce kankamı aldı. öle bak böle bak aç kapa falan derken hem inceden yavşadı hem de fotosunu çekti adam. tabi fonda jastin biber falan böle dımtıs müziklerle havaya sokma cabasında. az da olsa müzik için havaya giriyon ama öle manyak pozlarda foto çekiyo ki yuh dedim ya. manyak dediysem de o fotoğrafı çektirdikten sonra al g.tüne sok yani. kimse görmesin. ne seni ne de verdiğin pozu. neyse fotolar çekildi sıra bana geldi. stüdyoda bi salıncak var. otur dedi bana. bi salıncağa baktım bi adama sonra bi daha salıncağa baktım. abi bu beni taşımaz yapma dedim. yok yok dedi. iyi dedim oturdum. taşıdı çok şükür ama salıncak 40 kilo insanlar için ya da götürüp çocuk parkına koymak için yapılmış. bi oturdum halatlar kıçımın yanlarından fışkırdı. tabi poz da verdirtti. aha dedim al başına belayı. sonra çektiği fotolara baktım pandayı salıncağa koymuşunda düşmemek için cebelleşiyo gibi bi poz olmuş. kak git olum koymam bunu dedim. çıkardım onları. sonra bi de katakulliye geldik götümüze paraları kaçırdık. neyse aldık fotoları çok şükür kazasız. annemi de aradım bak senin için foto yaptırdım boy boy albüm yaptırdım gelenlere evlenicek oğlum var diye aç göster dedim pek bi sevindi. öküzüm de bayıldı fotolara tabi benim aksime. bense iyi diyebildim sadece. kankamla da son pozu çektirip albümün sonuna koyduk. onlar bize koydu. biz kendimize koyduk. alan razı satan razı.

son olarak da masal sonu gibi kerevetli bi cümle söylemek isterdim ama cümleyi tam bilmiyom.

ok kib by şçş kıps!